ارائه روشی جدید در مهندسی نرم افزار مبتنی بر عامل با تاکید بر پذیرش صنعتی آن

مهندسی نرم افزار اصول مهندسی در ارتباط با تئوری ها ، روش ها و ابزار برای ساخت نرم افزار ها به صورت حرفه ای است و با همه جنبه های تولید نرم افزار از مراحل اولیه تعیین خصوصیات سیستم تا مرحله نگهداری و توسعه افزایشی آن سر و کار دارد. برای سیستم های پیچیده نرم افزاری که معمولا صنعتی هستند قسمت های زیادی وجود دارد که با هم تعامل دارند .این پیچیدگی تصادفی نیست و یک خصوصیت ذاتی است پس نقش مهندسی نرم افزار این است که ساختار ها و تکنیک هایی را فراهم کند که بررسی این پیچیدگی ها را ساده سازد. تکنیک های عامل گرا معانی جدیدی را در باب آنالیز، طراحی و ساخت سیستم های پیچیده نرم افزاری در اختیار گذاشته است. تکنیک های مهندسی نرم افزار عامل گرا به استفاده از عامل ها در ساخت سیستم های توزیع شده مربوط می شود. مخصوصا محیط های پویا که به فرایند های خود مختار همراه با تعامل و همکاری نیاز دارد. آنها توانایی بهبود روند فعلی مهندسی نرم افزار را دارند و حتی توانایی عملی شدن بسیاری از کاربرد ها را نیز فراهم نموده اند. در این راستا و برای استفاده موثر از تکنیک های مهندسی نرم افزار مبتنی بر مفهوم عامل به دستور العمل هایی نیاز است که یک مهندس را قادر سازد تا یک راه حل برای مجموعه ای از مسائل خاص پیدا کند. تعدد روش های ارائه شده، مفاهیم پیچیده مورد استفاده در برخی روش ها، دامنه نامحدود روش ها، وجود ابزارهای خاص برای استفاده از برخی روش ها و در عین حال لزوم انتخاب یک متدلوژی برای اجرای پروژه های نرم افزاری مبتنی بر عامل و مشکلات انتخاب صحیح و موثر باعث عدم پذیرش صنعتی انواع مفاهیم متدلوژی های ابداعی برای مهندسی نرم افزار عامل گرا شده است. لذا ابداع روشی ساختاریافته همراه با استفاده از ابزارهای عام مورد پذیرش مهندسین نرم افزار که در عین حفظ مزیت های برخی از روش های نسبتا بالغ موجود سعی در از بین بردن ضعف های آن روش ها دارد، در ساخت کاربردهای عامل گرا و پذیرش صنعتی این تکنیک ها در آینده کمک خواهد نمود. روش گایا یکی از روش های مهندسی نرم افزار عامل گراست که علی رغم قدرتمند بودن از بسیاری جهات از جمله استفاده از استعاره سازمانی و الهام گرفتن از مفاهیم مدیریتی و سازمانی مورد استفاده در سازمانهای انسانی و مقبولیت آن در میان بسیاری از پژوهشگران دارای ضعف هایی است که از مهم ترین آنها می توان به عدم پوشش کلیه فرایندهای مهندسی نرم افزار و عدم معرفی ابزار برای پشتیبانی از این روش اشاره نمود. روش تروپوس نیز علی رغم دارا بودن مزایای بسیار از جمله پوشش کلیه فازهای مهندسی نرم افزار و نیز ارائه ابزارهای خاص که برای پشتیبانی از این روش طراحی شده اند، متاسفانه با مقبولیت عمومی رو به رو نشده است که یکی از علت های عدم مقبولیت آن همان استفاده از ابزارهای خاص برای پشتیبانی از این روش بوده است. در این تحقیق سعی شده است ضمن معرفی یک روش جدید با استفاده از تلفیق دو روش عامل-گرای گایا و تروپوس در مهندسی نرم افزار عامل گرا، ضمن حفظ قابلیت ها و مزایای این دو روش، استفاده از مفاهیم شیءگرایی، دیاگرام های زبان مدل سازی یکپارچه و نیز ارائه قوانین ساخت یافته در فازهای مختلف ساخت نرم افزار، مشکلات بیان شده برای پذیرش صنعتی این رویکرد را کاهش داد.